Ben Halkım

Cumhuriyet vazgeçilmezimiz.

Bu memleket benim çünkü ben halkım

Yedi düvele karşı koymuş Mustafa Kemal Atatürk’üm.

Ben Mehmetçiğim, ben Adile Çavuş’um, ben kara Fatma’yım, ben Ulubatlı Hasan’ım ,  ben Yunus’um, ben Hacı Bektaş Veli’yim, ben Moiz Kohen’im, ben Agop Dilaçar’ım, ben Diyarbakırlı Ziya Gökalp’im.

Kimi gün,

‘’Ben yanmasam, sen yanmasan

  Nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa ..’’diyen Nazım’ım

Kimi gün,

‘’Baksana gökler uyanık yer uyanıktır

 Dünya uyanıkken uyumak maskaralıktır..

Sahipsiz olan memleketin batması haktır,

Sen sahip olursan bu vatan batmayacaktır.’’ Diyen Mehmet Akif’im.

Mehmet’im sınır boylarında vatan sevgisini koymuş namlusuna.

Edirne’den, Ardahan’a Adana’dan, Samsun’a

Önce vatan diyerek sahip çıkmış namusuna..

Kurbanım gökyüzünün yıldızına ayına

Bu memleket benim. Çünkü ben halkım.

Ben ne gezi parkındaki provakatörüm

Ne de  polisle halkı birbirine düşürenlerdenim.

Ben ne havaalanına gidip ‘’öl de ölelim’’ diyenlerdenim.

Bu güzel vatan için bunların olmamasını dileyenlerdenim. Çünkü bu memleket benim, Çünkü ben halkım

Ülkemde sen ben kavgası istemem.

Bütün inançlara saygı gösteren benim, inancıma da saygı gösterilmesini beklerim.

Kışın tüm insanlar sıcak yuvalarında huzurlu yaşasın isterim

‘’Sizinkiler, bizimkiler’’, ’’sizden bizden’’ diye insanları kutuplara ayırmam, kimseyi ötekileştirmem. Kendi düşünceleriyle yargılayanları hiç benimsemem.

Benim gizlidir namazım, yüreğimde Allah’ım. Dualarım kucaklar herkesi. Gösterişi sevmeyenlerdenim.

Vefalıyım emanetine Mustafa Kemal’in,özümde sade bir yurttaşım.

Satın alınamayan yüreğim, engellenemeyen iletişimim..

Penguensiz günlerim, direnen ideallerim

Çünkü bu memleket benim. Çünkü ben halkım.

Zengin çocukları okusun, yoksul çocukları yontulsun. Diye düşünemem.

Cenazem varken, laylaylom düğün düğün,  kulüp kafe gezemem.

Sonradan olma camdan plazalardan seslenemem..

Fildişi kulelerinde oturup yazdıkları yazılarla toplumu savaşa sürükleyenleri ayıplar yüreğim.

Ağlamayan Türkiye tek hedefim.

Şehidine, gaz yiyen gencine, hapisteki düşünürüne, ordusuna,  vurulan polisine,  yerde sürüklenen halkına görmezden gelemem.

Türk kadınını yüceltirim, ezdirmem.

Namusu şekilde değil, köklü değerlerde arayanlardanım.

İftiranın hiçbir inanca yakışmadığına inananlardanım.

İmamın dürüstüne yaramı sardırttırım.

Su getiren papazı kutsal sayarım.

Çünkü bu memleket benim. Çünkü ben halkım.

Binbir mesleğim var, gencim, yaşlıyım, ben senim.

Dövülenim, ezilenim, yere düşenim ..

Doğruları söyledim kovuldum.

Kimi gün kederlendim içtim,

Kimi gün secde edip acımı Yaradanla paylaştım.

Ne gericiyim ne de dinsiz..

Çünkü bu memleket benim, çünkü ben halkım.

Verdiğim oyu ‘tapu’, beni sustalı maymun sandılar.

Oysaki kutsal emanet olan sadece candır.

Oda kula kulluk etmediğim, vatanımı sevdiğim kadardır.

Ben ne cumhurbaşkanları gördüm, ne başbakanlar

Ne sandıklar.. Neler geldi geçti,.. Ne iktidarlar..

Kimseye kalmadı bu topraklar

Kimsenin yanına kalmadı yaptığı ahmaklıklar.

Hepsinin hesabını sordum, cevabını aldım. Şimdi yaşananlara karşı da elbet vardır bir cevabım.

Azınlık çoğunluk birbirini ezemeyecek

99’un 1’e borcu hiç bitmeyecek.

Bu vatan asla bölünmeyecek.

İktidar benim , son söz benim. Memleket benim

ÇÜNKÜ BEN HALKIM.  

Gül KARYALDIZ